Ο Εβραίος μπαμπάς καθόταν σε μια ξαπλώστρα στην παραλία και χάζευε το μικρό του γιο που έπαιζε ανέμελα στο κύμα με το κουβαδάκι του.
Ξαφνικά σηκώνεται ένα τεράστιο κύμα που παρασύρει το παιδί στα βάθη της θάλασσας και το εξαφανίζει μπροστά στα έκπληκτα μάτια του πατέρα του.
Απελπισμένος ο πατέρας σηκώνει τα μάτια και τα χέρια του στον ουρανό, γονατίζει στην άμμο και αρχίζει να ουρλιάζει σαν δαιμονισμένος:
– Θεέ μου! Θεέ μου! Θεέ μου, γύρνα πίσω το παιδί μου! Θεέ μου στείλε μου πίσω το μονάκριβο γιο μου! Είναι το φως της ζωής μου… Είναι η ζωή μου όλη…. Θεέ του Ισραήλ κάνε το θαύμα σου! Στείλε πίσω τον Αλόν! Θεέ μου άκου τη φωνή του δούλου σου και λυπήσου με… ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΙΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!
Ξαφνικά… ένα δεύτερο μεγάλο κύμα επιστρέφει το παιδί του…
Και τότε ο άνδρας κοιτώντας τον ουρανό με ευλάβεια και ταπεινοφροσύνη ψελλίζει:
– Και το κουβαδάκι;…
χαχα, έγραψες