Κανονικά η 15η Φεβρουαρίου, θα ‘πρεπε να ΄ναι η γιορτή του μουζαλισεςτονέρωτα.ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑ
🙂
Ήταν ένας μεθυσμένος σε ένα μπαρ και ξαφνικά μπαίνει ένα ζευγάρι δίδυμοι.
Ταράζεται ο μεθυσμένος και τους κοιτά με μάτια ορθάνοιχτα!
– Μην ξαφνιάζεστε, λέει ένας από τους δίδυμους. Δεν τα βλέπετε διπλά. Είμαστε δίδυμοι.
– Και οι τέσσερις;;;;
🙂
Είμαι ερωτευμένος με την ζωή, αλλα τωρα τελευταία μου την πηδ@νε ΑΛΛΟΙ!
🙂
-Ξες να μετρας στα ισπανικα?
-Βεβαια!: Uno, dos, tres, quatro..
-Μετα?
-I know you want me!
🙂
χθες του Αγ. Βαλεντίνου:
Οι ερωτευμένοι αφιερώνουν ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟΣ,
οι χωρισμένοι ΑΝΤΙΟ ΛΕΜΕ ,
οι αγανακτισμένοι ΕΙΣΑΙ ΟΤΙ ΝΑ’ΝΑΙ,
αυτοί που το ψάχνουν ακόμη ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΞΕΡΩ,
οι δεν θέλω να σε βλέπω ΘΑ ΧΑΘΩ!!!.
🙂
-τι ειναι χειροτερο ρε φιλε??η αγνοια η η αδιαφορια??
-δεν ξερω ρε συ!!και δεν με νοιαζει..
🙂
Γράφει γράμμα στη μαμά του κάποιος σχετικά νιόπαντρος.
– Μαμά επιτέλους αποκτήσαμε κι εμείς ένα παιδί. Αλλά η γυναίκα μου δεν
έχει γάλα και αναγκαστήκαμε να δίνουμε στο μωρό γάλα από μια μαύρη
γυναίκα, με αποτέλεσμα κάθε μέρα που περνάει το παιδί μας όλο και
μαυρίζει.
Και η μητέρα του απαντάει:
– Γιόκα μου, όταν γεννήθηκες εσύ κι εγώ δεν είχα γάλα. Αναγκαστήκαμε
να σου δίνουμε γάλα από κατσίκι. Αλλά τα κέρατα βλέπω τώρα τα βγάζεις…
🙂
Μια ξανθιά, έχει μόλις διαλύσει το αυτοκίνητό της σε ένα τρομερό ατύχημα, πέφτοντας πάνω στο μοναδικό δέντρο στη μέση του κάμπου, όπου οδηγούσε. Σαν από θαύμα, κατάφερε και βγήκε από το αυτοκίνητο χωρίς γρατσουνιά και στέκεται δίπλα στο αυτοκίνητο, βάζοντας κραγιόν στο χείλια της.
Ο Αστυφύλακας της Τροχαίας, που μόλις κατέφτασε, αναφωνεί.
«Θεέ μου, το αυτοκίνητό σας έχει γίνει σαν ακορντεόν που το πάτησε ελέφαντας. Είσαστε εντάξει κυρία μου»;
«Ναι κύριε Αστυφύλακα, μια χαρά».
«Μα Τι στο καλό έγινε»; Ρωτάει ο Αστυφύλακας.
«Δεν θα το πιστέψετε κύριε Πόλισμαν, συνέβη κάτι το πολύ παράξενο. Οδηγούσα κατά μήκος αυτού το ήσυχου δρόμου, οπότε μετά από μια γρήγορη αριστερή στροφή, ξαφνικά πετάγεται ένα Έλατο μπροστά μου. Κόβω το τιμόνι δεξιά και ένα άλλο δέντρο εμφανίζεται. Κόβω αριστερά και το ίδιο ακριβώς συμβαίνει. Προς όποια κατεύθυνση και να προσπαθούσα να πάω για να τα αποφύγω, παρουσιάζονταν και άλλο δέντρο. Στην τελευταία προσπάθεια, έχασα τον έλεγχο και βγήκα από το δρόμο».
«Κυρία μου», την σταματάει ο Τροχαίος, συγκρατώντας με βία τα γέλια του, «δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο στο δρόμο για 30 χιλιόμετρα. Τα δέντρα που βλέπατε ήταν το αρωματικό έλατο που είναι κρεμασμένο στον καθρέφτη σας που στις στροφές κουνιέται πέρα δώθε»
